προλείανση

η, Ν

η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού προλειαίνω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προλειαίνω. Η λ., στον λόγιο τ. προλείανσις, μαρτυρείται από το 1879 στην εφημερίδα Νεολόγος Κωνσταντινουπόλεως].